موش کور، جانور جالبی است که بسیاری از افراد دوست دارند تا آن را از نزدیک مشاهده کنند. در ادامه با کجارو همراه باشید تا موش کور را بیشتر بشناسیم.
موش کور پستاندار کوچکی است که تقریبا در سرتاسر این کره خاکی یافت میشود! موشهای کور تمایل زیادی به حفر تونل در اعماق زمین دارند و همیشه سیستم پیچیدهای برای تونلهای خود طراحی میکنند. این پستانداران اکثر زمان زندگی خود را در زیر زمین میگذرانند اما برخلاف اسمشان آنها واقعا کور نیستند!
ین پستانداران کوچک، پوزهای بلند و بدون مو دارند؛ چشمهایشان بسیار کوچک است و گویشهایشان از بیرون معلوم نیست. به طور متوسط، موشهای کور بین 11.3 تا 15.9 سانتیمتر طول دارند (بدون احتساب دم) و وزن آنها بین 72 تا 128 گرم متغیر است. موشهای کور گونههای بسیار زیادی دارند و هر گونه در نقطهای خاص از کره زمین زندگی میکند. به طور کلی موشهای کور آمریکایی از نظر جثه نسبت به سایر گونههای موشهای کور بزرگتر هستند
در مورد رژیم غذایی موشهای کور، باور غلطی وجود دارد که این پستاندارن مسیر خود را به سمت باغچهها کج میکنند تا از ریشه گیاهان تغذیه کنند. این باور در مورد موشهای کور بسیار رایج است اما این مسئله به هیچ وجه صحت ندارد! در حقیقت موشهای کور تنها به این دلیل به سمت زمین زیرین باغچهها میروند چون این پستانداران از کرمهای خاکی تغذیه میکنند و احتمال یافتن کرم خاکی در خاک باغچه بسیار بیشتر است. موشهای کور به اندازهای عاشق خوردن کرمهای خاکی هستند که روزانه تقریبا به اندازه وزن خودشان کرم خاکی میخورند! موشهای کور در کنار کرمهای خاکی (که غذای اصلیشان به حساب میآید)، از لارو حشرات هم تغذیه میکنند.
موش کور اغلب زندگی خود را به تنهایی در تونلهای زیرزمینیاش میگذراند. موشهای کور تا حدی به تنهایی و جدا از هم زندگی میکنند که اگر در مساحتی 7 تا 12 هکتاری، بیش از 3 تا 5 عدد موش کور یافت شود، این تعداد از نظر آماری برای موشهای کور بسیار زیاد است! موشهای کور عمدتا تمام وقت زندگی خود را بر روی حفر تونلهای زیرزمینی و جست و جو به دنبال غذا میگذرانند. به طور کلی موشهای کور دو نوع تونل در زمین حفر میکنند. دسته اول تونلهای دائمی هستند که پایینتر از سطح زمین حفر میشوند و مسیر حرکت اصلی و دائمی موش کور را تشکیل میدهد؛ و دسته دوم که تونلهای موقتی هستند که بسیار نزدیک به سطح زمین حفر میشوند و به منظور دسترسیهای موقتی حفر میشوند.
از دیگر خصوصیات موشهای کور میتوان به دو مسئله دیگر اشاره کرد. مسئله اول اینکه موشهای کور واقعا کور نیستند. این پستانداران چشمان بسیار کوچکی دارند، محدوده دید آنها ضعیف است و کور رنگی دارند اما با تمام این موارد، این جانوران کور نیستند و قدرت بینایی ضعیفی دارند. گستره بینایی این جانوران تنها میتواند نور و حرکات را تشخیص دهند. گیرندههای اصلی این جانوران بینی آنهاست که در حالت فعال شکل بسیار عجیبی به خود میگیرد که در اصطلاح به آن «بینی ستارهای» میگویند. تصویر بینی موشهای کور در زمان ردیابی غذا را پایینتر مشاهده میکنید. مسئله دوم این است که موشهای کور تنوع رنگ دارند. این موجودات در رنگهای خاکستری، مشکی، نارنجی کمرنگ و سفید یافت میشوند
در مورد وضعیت بقای این جانوران، طبق گزارشات IUCN میتوان گفت که اکثر گونههای موشهای کور در خطر انقراض نیستند و وضعیت بقای نرمالی دارند. اما با این حال همچنان مواردی به صورت استثنا وجود دارند و چند گونه از این پستانداران در خطر انقراض هستند. هر چند این نکته را هم باید مد نظر قرار داد که گونههای در حال انقراض تحت کنترل هستند و وضعیت رو به بهبودی دارند
موشهای کور تقریبا در تمام قارهها و نقاط کره زمین به جز قطب جنوب و آمریکای جنوبی یافت میشوند. محدوده زندگی این جانوران بسیار گسترده و متنوع است بهطوریکه این پستانداران در مناطق سبز و علفزارها، نقاط شهری، باغچهها و حاشیه شهر، مناطق شنی و به طور کلی هر جایی که خاک داشته باشد زندگی میکنند! لازم به ذکر است که موشهای کور در خاکهای اسیدی زندگی نمیکنند. روش زندگی موشهای کور بسیار جالب است. تونلهای زیرزمینی این جانوران تنها به منظور رفت و آمد حفر میشوند. مکان اصلی زندگی موشهای کور، اتاقکهایی است که این جانوران در انتهای تونلها برای خود حفر میکنند که تمامی تونلها به این اتاقک متصل میشوند. این اتاقک مکان اصلی زندگی و خواب موش کور است. جالب است بدانید که موشهای کور هم آشپزخانه دارند! این پستانداران بسیاری از کرمهای خاکی که شکار میکنند را در بخشی از اتاقک زیرزمینی خود نگهداری و ذخیره سازی میکنند تا در صورت نیاز به سراغ آنها بروند. در طی بررسیهایی که درباره زندگی زیرزمینی موشهای کور صورت گرفت، بیشترین تعداد کرمی که در اتاقک یک موش کور یافت شد، 470 کرم خاکی بود که این تعداد کرم در یک اتاقک به نحوی یک رکورد برای موش کور به حساب میآید!